” Όσοι περάσουν το φαράγγι και το κάστρο των Σερβίων γίνονται πιο γοητευτικοί και πιο όμορφοι. ” Έτσι λέει μια παλιά παράδοση των Σερβίων. Κάτω από το Βυζαντινό κάστρο ένα φαράγγι απίστευτης ομορφιάς και αγριάδας ρίχνει του κοφτούς γκρεμούς μέσα στα σπλάχνα του και έτσι υψώνεται στα ουρανοθέμελα στολισμένο με ανθρωπόμορφους και ζωόμορφους βράχους. Λες και μυθικοί γίγαντες όργωσαν τούτο τον τόπο για να προστατεύσουν τη Βυζαντινή πολιτεία.
Σ’όλο το μήκος του φαραγγιού των Σερβίων τη “Χούνη” , θαυμάζεις τη δημιουργική δύναμη της φύσης που σμίλεψε τους ασβεστολιθικούς βράχους κι έφτιαξε ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα σχήματα. Τριγύρω πυργώνεται η σιωπή , λες και όλα περιμένουν κάποιο σύνθημα για να ξυπνήσουν από την ακινησία των αιώνων. Η φαντασία φουρτουνιάζει καθώς οι βράχοι αλλάζουν μορφές και σχήματα σε κάθε στροφή του μονοπατιού.
Βέβαια η διαφοροποίηση οφείλεται στις κλιματολογικές συνθήκες αλλά και στη φωτεινότητα που επικρατεί. Εδώ υπεισέρχεται και η φαντασία του καθενός,μια φαντασία που δίνει τις δικές της ερμηνείες στα δημιουργήματα της φύσης.
Ο “Μαρμαρομένος Δεσπότης” , ο “Αετός”, η “Αρκούδα” , ο “Μαρμαρομένος Βασιλιάς” , που σύμφωνα με την παράδοση στέκεται στο σημειο αυτό,περιμένοντας να απελευθερωθεί και να ξαναπάρει το θρόνο του στη Βασιλεύουσα.
ο “Μαρμαρομένος Βασιλιάς”
ο “Σκύλος”
ο “Σκύλος” απο διαφορετική οπτική μοιάζει με πουλί
ο “Μαρμαρομένος Δεσπότης”
ο “Γύπας”
